「桃花源記」の版間の差分

== 原文（訓点付き） ==

晉{{soe|ノ}}太元中、武陵{{soe|ノ}}人捕{{soe|ラフルヲ}}{{re}}魚{{soe|ヲ}}爲{{soe|ス}}{{re}}業{{soe|ト}}。縁{{soe|リテ}}{{re}}溪{{soe|ニ}}行{{soe|キ}}、忘{{soe|ル}}{{2}}路之遠近{{soe|ヲ}}{{1}}。忽{{soe|チ}}逢{{soe|フ}}{{2}}桃花{{soe|ノ}}林{{soe|ニ}}{{1}}。夾{{soe|ムコト}}{{re}}岸{{soe|ヲ}}數百歩、中{{soe|ニ}}無{{soe|シ}}{{2}}雜樹{{1}}、芳草鮮美{{soe|ニシテ}}、落英繽紛{{soe|タリ}}。漁人甚{{soe|ダ}}異{{soe|トシ}}{{re}}之{{soe|ヲ}}。復{{soe|タ}}前{{soe|ニ}}行{{soe|キテ}}、欲{{soe|ス}}{{re}}窮{{soe|メント}}{{2}}其{{soe|ノ}}林{{soe|ヲ}}{{1}}。林盡{{soe|キ}}{{2}}水源{{soe|ニ}}{{1}}、便{{soe|チ}}得{{soe|タリ}}{{2}}一山{{soe|ヲ}}{{1}}。山{{soe|ニ}}有{{soe|リ}}{{2}}小口{{1}}、髣髴{{soe|トシテ}}若{{soe|シ}}{{re}}有{{soe|ルガ}}{{re}}光。便{{soe|チ}}捨{{soe|テテ}}{{re}}船{{soe|ヲ}}、從{{soe|リ}}{{re}}口入{{soe|ル}}。初{{soe|メハ}}極{{soe|メテ}}狹{{soe|ク}}、纔{{soe|カニ}}通{{soe|ズルノミ}}{{re}}人{{soe|ヲ}}。復{{soe|タ}}行{{soe|クコト}}數十歩、豁然{{soe|トシテ}}開朗{{soe|ナリ}}。土地平曠、屋舍儼然{{soe|タリ}}。有{{soe|リ}}{{2}}良田・美池・桑竹之屬{{1}}。阡陌交{{soe|ハリ}}通{{soe|ジ}}、鷄犬相{{soe|ヒ}}聞{{soe|ユ}}。其{{soe|ノ}}中{{soe|ニ}}往來{{soe|シ}}種作{{soe|ス}}、男女{{soe|ノ}}衣著、悉{{soe|ク}}如{{soe|シ}}{{2}}外人{{soe|ノ}}{{1}}。黄髮垂髫、並{{soe|ビニ}}怡然{{soe|トシテ}}自{{soe|ラ}}樂{{soe|シム}}。見{{soe|テ}}{{2}}漁人{{soe|ヲ}}{{1}}、乃{{soe|チ}}大{{soe|イニ}}驚{{soe|キ}}、問{{soe|フ}}{{re}}所{{soe|ヲ}}{{2}}從{{soe|リテ}}來{{soe|タル}}{{1}}。具{{soe|ニ}}答{{soe|フ}}{{re}}之{{soe|ニ}}、便{{soe|チ}}要{{soe|ヘテ}}還{{soe|ル}}{{re}}家{{soe|ニ}}、設{{soe|ケ}}{{re}}酒{{soe|ヲ}}殺{{soe|シテ}}{{re}}鷄{{soe|ヲ}}作{{soe|ル}}{{re}}食{{soe|ヲ}}。村中聞{{soe|キ}}{{re}}有{{soe|ルヲ}}{{2}}此{{soe|ノ}}人{{1}}、咸來{{soe|タリテ}}問訊{{soe|ス}}。自{{soe|ラ}}云{{soe|フ}}「先世避{{soe|ケ}}{{2}}秦時{{soe|ノ}}亂{{soe|ヲ}}{{1}}、率{{soe|ヰテ}}{{2}}妻子邑人{{soe|ヲ}}{{1}}來{{soe|タリ}}{{2}}此{{soe|ノ}}絶境{{soe|ニ}}{{1}}、不{{2}}復{{soe|タ}}出{{soe|デ}}{{1}}焉、遂{{soe|ニ}}與{{2}}外人{{1}}間隔{{soe|ス}}」{{soe|ト}}。問{{soe|フ}}「今{{soe|ハ}}是{{soe|レ}}何{{soe|ノ}}世{{soe|ゾ}}」{{soe|ト}}、乃{{soe|チ}}不{{re}}知{{soe|ラ}}{{re}}有{{soe|ルヲ}}{{re}}漢、無{{soe|シ}}{{re}}論{{2}}魏・晉{{soe|ニ}}{{1}}。此{{soe|ノ}}人一一爲{{soe|ニ}}具{{soe|ニ}}言{{soe|フニ}}{{re}}所{{soe|ヲ}}{{re}}聞{{soe|ク}}、皆歎惋{{soe|ス}}。餘人各{{soe|&#x303b;}}復{{soe|タ}}延{{soe|キテ}}至{{soe|リ}}{{2}}其{{soe|ノ}}家{{soe|ニ}}{{1}}、皆出{{soe|ダス}}{{2}}酒食{{soe|ヲ}}{{1}}。停{{soe|マルコト}}數日{{soe|ニシテ}}、辭{{soe|シ}}去{{soe|ル}}。此{{soe|ノ}}中{{soe|ノ}}人語{{soe|リテ}}云{{soe|ハク}}、「不{{soe|ル}}{{re}}足{{soe|ラ}}{{ge}}爲{{soe|ニ}}{{2}}外人{{soe|ノ}}{{1}}道{{soe|フニ}}{{jo}}也。」既{{soe|ニ}}出{{soe|デ}}、得{{2}}其{{soe|ノ}}船{{soe|ヲ}}{{1}}、便{{soe|チ}}扶{{soe|リテ}}{{2}}向{{soe|ノ}}路{{soe|ニ}}{{1}}、處處{{soe|ニ}}誌{{soe|ス}}{{re}}之{{soe|ヲ}}。及{{soe|ビ}}{{2}}郡下{{soe|ニ}}{{1}}、詣{{soe|リ}}{{2}}太守{{soe|ニ}}{{1}}、説{{soe|クコト}}如{{soe|シ}}{{re}}此{{soe|クノ}}。太守即{{soe|チ}}遣{{soe|リテ}}{{re}}人{{soe|ヲ}}隨{{soe|ヒテ}}{{re}}其{{soe|レニ}}往{{soe|キ}}、尋{{soe|ネ}}{{2}}向{{soe|ニ}}所{{soe|ヲ}}{{1}}{{re}}誌{{soe|シシ}}、遂{{soe|ニ}}迷{{soe|ヒテ}}、不{{2}}復{{soe|タ}}得{{1}}{{re}}路{{soe|ヲ}}。南陽{{soe|ノ}}劉子驥{{soe|ハ}}、高尚{{soe|ノ}}士也。聞{{soe|キ}}{{re}}之{{soe|ヲ}}、欣然{{soe|トシテ}}規{{soe|ル}}{{re}}往{{soe|クヲ}}。未{{soe|ダ}}レ</sub>{{re}}果{{soe|タサズシテ}}、尋{{soe|デ}}病{{soe|ミテ}}終{{soe|ル}}。後遂{{soe|ニ}}無{{soe|シ}}{{2}}問{{soe|フ}}{{re}}津{{soe|ヲ}}者{{1}}。